Cheira

[poesía e fotografía]

Cheira a fútbol nas baldosas da cidadela
Cheira o coiro que locen os nocellos e o que deslocen os pulsos
Cheiran as xuntas das lousas
e cheiran as sandalias e as botas e as zapatillas
e mesmo os pés descalzos cheiran
Cheira a tarde a recendo de serán cando é concerto de familias
e mentres a fin
do verán
semella acubillarse entre o cemento de hoxe e a pedra de onte
os fíos dos ioiós abren ortopedias para xogarmos libres
para bailar
para regatear
correr andar furar Moncho Iglesias Míguez