Morte. Só vexo morte. Morte irrigada
no palpitar da estirpe, mai raíz
arrolando a extinción, a cicatriz
dunha memoria anémica até a nada.
Sentado na lareira da sagrada
tribo, choro a partida da cerviz
cangada coa metástase motriz
da morte, só da morte por espada
recidiva, teimudo carcinoma
de esquezos que me amnesia. Perfusión,
ser oxaliplatino na procura
do ensalmo salutífero, un soma
en perpetuo escrutinio, ablución
fronte á morte: esta vida que perdura.